मला तुमच्या या चुलीवरच्या भाकरी खायच्या आहेत तुम्ही मला त्या विकत द्याल का?

ती दोघ नवरा बायको आम्हा दोघांच्या तोंडाकडे बघतच राहिली.

काय उत्तर द्यावं तेही त्यांना सुचेना,

“काय साहेब गरीबांची चेष्टा करता”

एवढंच तो म्हणाला.

अरे बाबा, मी सिरियासलीच बोलतोय,

अशा भाकरी आमच्या घरात कुणाला बनविता येत नाहीत

व घरात चुलही नाही.

लहानपणी एकदा मी अशी भाकरी खाल्ली होती व आता  यांना भाकरी करताना बघून मला त्या चवीची आठवण झाली.

आता त्या नवरा बायकोला पटलं की खरचं यांना भाकरी हव्या आहेत,

बाजेवरून गडबडीत उठत तो म्हणाला,

बसा दोघे या बाजेवर.

(बोलताना समजलं की गावाकडे दुष्काळ पडल्यामुळे हे शेतकरी कुटुंब गुर ढोरं, पडीक शेत म्हातारा, म्हातारीवर सोपवून रोजीरोटीसाठी शहरात आले आहेत)

आमचं बोलणं चालू असतानाच तो बायकोला म्हणाला

“सुंदे! साहेबाना दे त्या चार भाकरी.

वाचत असलेला जुना पेपर त्याने बायकोच्या हातात दिला.

तिने छानपैकी त्याच्यावर त्या ताज्या खमंग भाकरीची चवड  ठेवली वर अजून तव्यातील चौथी गरमागरम भाकरीही त्याच्यावर ठेवली.

मस्तपैकी मिरचीच्या खरड्याचा गोळा वर ठेवला व ते पार्सल मित्राच्या हातात दिलं.

मोठा खजिना मिळाल्याचा भाव मित्राच्या चेहऱ्यावर दिसत होता.

त्याने आभार मानत खिशात हात घातला व पाचशेची नोट तिच्या नवऱ्याच्या हातात ठेवली.

‘आवो सायेब हे काय करता?

भाकरी कधी कोण इकतं का?”

बायकोही त्याला दुजोरा देत म्हणाली,

“सायेब भाकरीच पैसं  घेतलं तर नरकात बी जागा मिळणार नाय आमाला”

आम्ही दोघ त्यांचं बोलणं ऐकून दिङमूढ झालो मित्रालाही काय करावं सुचेना.

अचानक त्याने माझ्या हातात पार्सल देत गाडीचा दरवाजा उघडला व घरी मुलांसाठी घेतलेल्या खाऊची भली मोठी कॅरीबॅग काढली व पुन्हा झोपडीत शिरत ती पिशवी त्यांच्या  हातात देत म्हणाला,

तुमच्या भाकरीची बरोबरी या खाउशी होणार नाही पण तरीही तुमच्या बाळासाठी ठेवा हे.

मी गाडी स्टार्ट केली,

मित्र शेजारी बसून त्या गरमागरम भाकरीचा आस्वाद घेत होता.

एक अख्खी भाकरी हडप करून राहिलेल्या भाकरी पुन्हा कागदात बांधत म्हणाला,

आता या राहिलेल्या उद्या खाणार.

गाडी चालवताना एकच विचार मनात रुंजी घालू लागला..

“गरिबीतही किती औदार्य असत या लोकांमध्ये”!

भाकरी ही विकायची वस्तू नाही

हे तत्वज्ञान त्यांना कुठल्या शाळा कॉलेजात जाऊन शिकावं लागलं नाही,

आणि हो अख्ख्या जगाला भाकरी खाऊ घालणारा हा पोशिंदा तुमच्या चार भाकरीचे पैसे घेईल का? माझं शेजारी लक्ष गेलं,

मित्र तृप्तीचा ढेकर देऊन घोरत होता.

ब्रम्हानंदी टाळी लागल होती त्याची.

त्याच्या चेहऱ्याकडे बघितल्यावर समजले

सुख म्हणजे नक्की काय असतं?